De Grote Cavia is voor mij een begrip, bij alle vragen zoek ik dat hier op. Bij deze hiervoor mijn dank!
Ook heb ik een verhaaltje. Over de oude Teun van Ploo.
Een jaar of vier geleden stond er opeens naast mijn caviaschuur een oud bouwvallig hok. Er zat een caviabeertje in. Hij kwam van een zorgboerderij die was opgeheven, en was bij mij gedumpt! Zonder iets te vragen! Natuurlijk heb ik de cavia opgenomen. Hij kreeg een nieuw hok. Ik noemde hem Teun van Ploo (die zorgboerderij was in Oploo). Iemand die het kon weten zei tegen me, die cavia is al wel een jaar of vier, en ‘t zou best wel eens inteelt kunnen zijn. Hij was erg schuw, en zag mij liever gaan dan komen, dus ik had niet direct een goede band met hem.
Hij kreeg een maatje, Adriaan, een schattig jong beertje dat helaas niet oud werd. Daarna kreeg hij Charlie als maatje, een ADHD-typetje.
En nu, vier jaar verder, is Teun ongeveer acht jaar oud, graatmager, half-blind, met een rare bobbel op z’n rug, en o ja, ik moet hem helpen met keutelen. (Dat leerde ik van de dierenarts) Toen hij ouder werd werd hij rustiger, ik kan hem nu makkelijk pakken. En natuurlijk ben ik toch aan hem gehecht geraakt. Hij is nog levendig, eet z’n groente op, heeft geen pijn, voor zover ik weet. Ach zo’n oud diertje is zo aandoenlijk. Ik ben iedere dag verrast dat hij nog leeft.... En dankbaar dat hij zouden is geworden.
Groetjes,
Margo van Dongen