Mijn Borderline
Hihhi ff testen leuk he hihi
alvast een opvrolijker aan iedereen die het nodig heeft!
Liefs Jasmijn!
xxx deveny
hallo,
Ze heeft waarschijnlijk al een jaar borderline en ja, ze heeft therapie.
Okay . Bedankt voor je tips. Ik heb me aangemeld op het forum, al een paar dagen terug, maar moet daar eerst een bevestiging van een van jullie van krijgen, dus daar wacht ik nog op.
groetjes en bedankt, emmelie
Graag gedaan ik hoop dat je snel toestemming krijgt!
Alvast welkom op het forum!
Groetjes deveny
Hallo deveny en team,
Bedankt voor jullie fijne reactie. Je zegt dat jij je in het begin ook wel eens achter je borderline verschuilde, wanneer ben je daarmee gestopt? En als je daar nu aan terug denkt hoe had je dan gewild dat een vriend of vriendin daarop reageerde?
Ik ben bang dat zij dingen anders opvat, veel erger maakt voor zichzelf dan ik ze bedoel en zichzelf vanalles aan gaat zitten praten. Ik vind het moeilijk om te bepalen waar haar grenzen zouden moeten liggen, wat ik tegen haar kan zeggen en wat niet.
Nogmaals bedankt voor de aardige reactie,
Emmelie
Ik zag het in het begin niet in...zei ook altijd van ja ik heb borderline dus kan daar niets aan doen!
Totdat ik indivuduele therapie kreeg! En mijn therapeut heeft mij geleerd van oke..je hebt borderline, en ja bepaalde dingen horen daarbij, maar je kan leren ermee omgaan en niet alles ligt aan de borderline!
Voorbeeld..als ik gewoon een rotdag had..en ik snauwde mijn vriend af of mijn kinderen en mijn vriend zei er wat van was mijn standaard antwoord ja daar kan ik ook niets aan doen komt door mijn borderline.. ( en ik weet het is een slap excuus)
Mijn therapeut heeft toen geleerd van ..de dagelijkse dingen dus een rotdag heben heeft iedereen wel eens en dat ligt niet aan je borderline! Aleen als ik iets heftigs meemaakte dan gaf ik wel een echte borderline reactie door bijv.. te krassen( iedereen heeft een andere reactie he)( en je hoeft niet haar grenzen aan te geven he...je moet proberen je eigen grenzen aan te gaan geven van tot hier en niet verder..wil er voor je zijn maar niet zelf aan onder door gaan)
En dat je vriendin de dingen anders opvat als jij bedoeld ja dat is een grote kans, want ze zal zich best wel aangevoelen vallen..maar je grenzen trekken bedoel ik bijv mee...van goh... als jij iets mee maakt..wil ik er voor je zijn, naar je luisteren of wat dan ook..maar ik accepteer niet dat je mij de schuld geeft! Ten eerste is dat in mijn ogen een grens..van tot hier en niet verder en ten tweede kan ze jouw daar geen schuldgevoel over geven omdat dat niet eerlijk is!
Daarom vroeg ik ook hoelang ze al borderline heeft en of ze therapie ofzo heeft?
Want in de loop der tijd gaan ze vaak een hoop dingen leren omdat ze het onder controlle kunnen houden!
En dat jij bepaalde dingen fout doet..is haar beleving...als jij vindt dat het niet zo is..dan kan je dat gerust zeggen..je hoeft niet alles voor zoete koek te slikken van een borderliner hoor..want ook jij bent een mens..en ook jij kan fouten maken!
Hoop dat je eruit komt..en anders mischien een idee om toch eens op ons forum te komen kijken..alleen als je meer reacties zou willen zien, moet je je even registreren en je voorstellen ( er zijn meer vrienden van of partners van borderliners je bent niet de enigste hoor)maar het enigste is dat je ook vrij heftige dingen van mede borderliners kan lezen...maar mischien heb je er wel wat aan!
Wens je een fijne dag toe
Groetjes deveny
hallo. Ik zie hieronder allemaal levensverhalen van mensen die borderline hebben. Dezelfde prognose is een jaar geleden bij een vriendin van mij gesteld. Ik vind het heel erg voor haar. Maar, ik heb het er zelf erg moeilijk mee. Ik sta altijd voor haar klaar, luister altijd naar alles wat ze kwijt wil aan mij en probeer haar altijd te kalmeren en voor zover dat kan te helpen. Maar soms dan kan ik iets NIET voor haar regelen of neem ik de telefoon een keer niet op en dan wordt ze heel erg boos of ze zegt hele gemene dingen over mij tegen mijn vrienden.
Een bedankje hoef ik niet van haar te verwachten, ik krijg alleen maar te horen wat ik fout doe. Alles wat in haar leven misgaat, is mijn schuld, zegt zij. Ik wil echt voor haar klaar staan, maar soms zou ik zo graag iets van haar terugkrijgen in de vorm van vriendschap. Misschien herkent iemand hier iets in of kan iemand mij helpen.
Emmelie
Als ik zo jouw stukje lees is het inderdaad moeilijk en ook zwaar voor je, vindt het knap hoe jij je staande houdt tegenover je vriendin!
Maar ook voor borderliners zijn er grensen hoor, heeft je vriendin die reacties pas sinds dat ze de diagnose heeft of daarvoor ook al?
Het is heel herkenbaar wat je vriendin doet..maar het voelt ook alsof ze zich nu achter haar borderline verschuilt en ook dat is natuurlijk niet goed ( ik spreek uit ervaring want ook ik deed dat in het begin)
heeft ze ook therapie of iets dergelijks?
Mischien is het een idee om als ze een goede dag heeft een gesprek met haar aan te gaan van goh ik wil altijd voor je klaar staan zoals ik altijd al doe. maar er zijn grensen en ook ik heb een eigen leven...alleen dan zo brengen dat het geen aanval lijkt richting haar, ik weet het het is moeilijk, maar je moet gewoon heel duidelijk je grensen aan gaan geven..en ja dan wordt zze mischien boos, maar ze zal ook in gaan zien dat het voor haar eigen bestwil is!
Als er vragen zijn horen we het wel!
Groetjes deveny en het team
ah hier is dus het gastenboek...
volgens mij ben ik ooit verkeerd begonnen heb deze pagina nog nooit gezien 
maar dat neemt niet weg dat ik heel erg blij ben met het forum!
en bij deze ook iedereen welkom heet en iedereen ook aanraad om eens een kijkje te komen nemen op het forum! 
gr. jasmijn
Wij zijn ook heel blij met jouw als moderator op de site hoor!
Ook ik ben heel blij met het forum en heb er veel aan!
Hoplijk krijgen we weer een paar nieuwe leden erbij, dus net als jasmijn al zegt kom eens een kijken op ons forum
Groetjes deveny en het team
Maar hoe verander je dat?
Als ik bijvoorbeeld in de metro sta en een meisje duwt tegen mij aan, omdat ik in haar weg sta en zei zegt iets over dat ik niet goed genoeg voor dr aan de kant ga. Dan voel ik een vlaag van woede omhoog komen en zit ik in me gedachten te bedenken hoe ik haar inmekaar kan trappen, kan slaan of zoveel mogenlijk pijn kan doen. Dat zijn dingen die ik vaker heb in me gedachten. Vroeger uite ik mezelf ik sloeg me zus en sommige jongens als zij iets deden of zeiden tegen me. Maar nu kan ik het niet meer ik kan alleen nog maar schreeuwen of stil zijn en weglopen met mijn woede, gewoon omdat mijn lichaam het niet meer kan, het doet teveel pijn(vanwegen die MS)
Misschien is de MS wel mijn redding voor mijn woede aanvallen.
Ik hoop dat iemand mij kan helpen of kan vertellen wat ik moet doen, ik weet het gewoon niet meer!!!
Wat is dr met mij?!
Het is een lang verhaal sorry en het is nog niet alles. Mijn verhaal begint bij mijn onderste bericht. Dit bericht is het einde, heb het moeten opsplitsen. Sorry voor de ruimte die ik in neem.
Flinke lap met tekst en al een hoop mee gemaakt!
Wil je weten of je borderline hebt,dan zul je toch weer naar een psychiater of psycholoog toe moeten. Hun kunnen je dan testen op borderline of andere psychische aandoeningen. Er staan wel punten in je verhaal die overeen kunnen komen met borderline! Het is vaak een hele zoektocht naar een goede hulpverlener en ook naar goede medicatie. Maar als jij echt aan jezelf wilt werken en proberen om te gaan met de dingen waarmee je zit en die je belemmeren,en je vecht ervoor,dan kun je een heeel eind komen! Alleen is het lang niet zo makkelijk als dat het lijkt,helaas.
ik denk dat je het beste via je huisarts een verwijzing kunt vragen voor naar ene psycholoog/psychiater. (bij ons in de buurt heb je RIAGG/GGZ, misschien zit er ook zoiets bij jou)
Sterkte en succes!
Groetjes Kimmy en de rest van het team
Zij is dr van overtuigd dat ik het heb. Maar hoe pak ik het aan?
Ik heb al bij 3 psygologen gelopen vanaf mijn 16de en geen van hun vond ik goed genoeg, het enige wat ze mij konden vertellen, was dat ik mezelf goed kenden en kon verwoorden. 1 Moest ik beloven dat ik niet meer als ik bij haar onderbehandeling was geen poging meer zou doe voor zelfmoord. Ik moest daarvoor een contract tekenen. Ik heb dat geweigerd, ik ga niet iets tekenen als ik het niet kan beloven dat ik het niet doe!
Dus dat was opweg naar een andere psygoloog, maar ook zonder suc6.
Ik heb een tijdje antidepressiva geslikt maar ben dr zelf meegstopt omdat het me heel duf en suf maakte. Ik kan voor de buiten wereld goed toneel spelen, en gaat het dus altijd goed met me.
Ik voel me heel gestrest wat voor mijn ziekte MS echt heel slecht is omdat dat mijn ziekte beinvloed. Ik vraag me echt continu af waarom ik nou altijd een puinhoop maak van alles en niet eens gewoon iets goeds doe. Als ik mensen ontmoet, wat niet vaak gebeurt dan zeggen ze altijd Je bent anders dan andere meisjes. Ja hoe moet je dat opvatten? Ik weet dat ik anders ben, ik weet dat ik anders denk.
Maar het gaat gewoon niet. Ik ken veel mensen maar kan niet bevriend met ze zijn het lukt me gewoon niet, ik wil en kan vaak ook geen contact houden. Maar soms fantaseer ik over een grote groep met lieve mensen waar ik mee bevriend ben gewoon omdat mijn zus dat wel heeft en het zo normaal lijkt.
Ik heb nu eigenlijk alleen die man waar ik soms mee wegga, maar voel me vaak onveilig bij hem omdat hij heel agressief kan zijn en ik ook niet op me bekkie ben gevallen. Het liefste wil ik gewoon weg van alles gewoon niks aan me hoofd hebben tegen niemand meer liegen en vooral niet tegen mezelf. Ik heb een hele lieve moeder en zus maar ik heb ze al te vaak pijn gedaan en gekwetst en ben nu bang om ze weer zoveel pijn te doen. Ik durf gewoon geen sorry meer te zeggen omdat ik dat al te vaak heb gedaan en er toch weer een troep van maak met alles.
Een tijdje terug heeft mijn moeder tegen mij gezegd dat ze al een tijdje vermoed dat ik misschien borderline heb, ook mijn zus en een vriendin van mijn zus(die vriendin studeert medicijnen, ken mij goed en mij verhalen van mijn leven) maar ik weet het niet!
Ik weet sinds een paar maanden dat ik MS heb dus zit niet te wachten op nog een "ziekte" Ik heb echt geen leven meer. Alles valt om me heen weg en anders maak ik alles zelf kapot.
Mijn zus heeft mij een mailtje gestuurd met daar in een paar kenmerken van borderline, voor mij kwamen sommige dingen overeen, maar voor me zus bijna alles.
Ik ben altijd daarom waaschijnlijk een papa meisje geweest, ondanks al zijn fouten en dingen was hij mijn papa waar ik trots op was. Hij is 04-02-08 overleden na een ziektebed van 3 jaar en mis hem enorm, omdat ik het gevoel heb dat ik nu helemaal alleen ben, zonder iemand die me begrijpt!
Ik heb al een paar jaar verschillende geweldadige relaties gehad en nu dus ook weer heb.
Ik blijf terug vallen in een bepaald patroon. Ik heb een paar maanden terug met behulp van mijn familie en politie een relatie beeindigd en dat heb ik een paar maanden volgehouden.
Alleen het probleem is dat ik weer terug ben gegaan naar die man en dus nu weer in het geheim een relatie met hem heb, alleen het verschil nu is dat ik opmezelf woon en ik hem de sleutel gegeven heb van mijn huis, waar ik dus nu spijt van heb.
Ik mag niet van hem bij hem weg omdat hij zijn leven voor mij opnieuw heeft aangepast zegt hij en dreigt met verschillende dingen als ik bij hem weg ga.
Ik ben dr achter dat ik niet tegen alleen zijn kan, en daarom heb dus heb opgesocht omdat ik wist dat hij me terug zou nemen.
Ik voel me opniew weer heel beklemd net als toen ik jonger was.
Ik heb al 1 keer geprobeert zelfmoord te plegen toen ik 17 bijna 18 was. Omdat ik gewoon nooit 18 heb willen worden. Ik wil gewoon weer terug naar die goede oude tijd toen ik gewoon nog gelukkig was.
hallo ik heb het best wel moeilijk mij ouder zijn gecheiden en heb er een mooi potje van gemaakt thuis ik ben heel agresief en drink veel en blow veel ik woonde eerst bij me moeder dat ging niet toe ben ik naar een crisus centrum gegaan dat was echt een hel ik ben helemaal geknap en heb bijna elke dach wel gevochten met groep genoten toen ben ik naar smilde gegaan de ryuterstee om dat ik niet te handelen was door daar te zitten is het allemaal nog erger geworden beide ouder zag ik een jaar niet en nu is het contact nog erger heb geen vrienden en woon beurgeleid heb 4 zelf moord pogingen onder gaan en nu ben ik helemaal de kluts kwijd ik weet niet waar ik hoor om dat ik op alemaal plekken in een jaar heb gewoont durf geen vrienden temaak om dat ik nu heel goed weet dat alles kapot gaat en niet meer goed komt maar wat kan ik doen om me zelf onder kontrole te houden als ik heel boos ben blijf ik zo driedagen boos ga ik slaan en zulke dingen als ik verdrietig ben snij ik me zelf helemaal kapot en als ik blij voel ben ik bang klinkt raar maar ik kan niet echt blij zijn en ik word eingelijk helemaal gek van me zelf en niemand die het door heeft dat ik bordeline heb om dat ik me altijd anders voor doe dan ik me voel help
het beste kan je, als je er iets aan wilt doen, naar je huisarts gaan en vragen of hij/zij je wilt doorverwijzen naar ene psycholoog/psychiater. Hun kunnen dan samen met jou bekijken wat je zou kunnen doen om het onder controlle te krijgen. Er zijn namelijk therapiën waar je misschien wel iets aan hebt.
Of als je al hulpverlening hebt, vraag of hun je kunnen helpen of adviseren wat je moet/kan doen.
groetjes Team